uzun zaman oldu yazmayalı. ben bu arada bir çok takla attım bir çok bok yidim ama toplamda birşey değişmedi. aslında çok şey değişiyor. geçenlerde holivuuud ünlülerinin gençlik fotoğraflarına bakarken vay vay ne kadar gençmişler tıfılmış bunlar hahahaa diye nidalar atarken araya bir tane kim olduğunu hatırlamadığım bi ünlünün tarihi bir filmden çekilmiş ortaçağ kıyafetleriyle bir resmini gördüm. ve o anda o değişim hissi kaybolup gitti beynimden. yani demek istediğim zaten beynimde bir tasvirden ibaret olan bilemediğim geçmişe bakarken gerçeklik duygusu uçup gitmişti fotoğraftaki ünlünün de genç mi yaşlı mı olması da bir anlam ifade etmiyordu. o an anladım ki gerçekten elle tuttuğum gördüğüm deneyimlediğim zaman benim için bir şey ifade ediyor. o yüzden geçirdiğiniz anların değerini bilin demek istiyorum çünkü 100 yıl sonraya sadece bir hayal olarak kalacağız. bu yüzden toprağı bol olsun sevgili aysel gürel'in o güzel güftesini hatırlatmak istiyorum:
Kaç sene oldu
Zaman durdu
Deniz hep öyle aynı
dünya değişmez
Taş duvar aynı kaldı
Ümit öylece kaldı da
Ümit edeni söyle kim aldı
Kaç devir geldi
Kaç nesil geçti
Yürek öyle sevdalı
Yollar kavuşmaz
Hasretin ne tadı kaldı
Sabır öylece kaldı da
Sabredeni söyle kim aldı
Bu dünya ne sana ne de bana kalmaz
Sultan Süleyman'a kalmadı
Böyle hiç bir kitap yazmaz
Kaç çiçek soldu
Hani bu sondu
Hani bir sarı fırtına
Koptu zamansız
Kaç tohum, filiz dondu
Hani bir acı yel savurdu
Yürekler son defa vurdu
ne güzel demiş değil mi ayselciğim (bak -ciğim oldu şimdi) sultan süleyman'a bile kalmadı...
deliydi dahiydi hayatta duruşunu çok sevdim ben senin!
